Główną synagogą społeczności żydowskiej Tbilisi jest Wielka Synagoga lub Synagoga Sefardyjska, czyli synagoga Żydów z Achalciche, skąd pochodzą jej założyciele.
Wielka Synagoga Tbilisi znajduje się na ulicy K. Abkhazi (Kote Afhazi) 45-47 (GPS 41.689957, 44.807308), w pobliżu Placu Jerozolimskiego.
W 1903 r. Żydzi z Tyflisu wystąpili do cara o pozwolenie na budowę domu modlitwy. Uzyskano pozwolenie i budowę prowadzono w latach 1904-1913 w całości kosztem Żydów gruzińskich.
Synagoga zbudowana jest z tradycyjnej gruzińskiej czerwonej cegły, dzięki czemu jest dobrze widoczna z ulicy.
Budynek skierowany jest w kierunku Jerozolimy wzdłuż osi podłużnej – od wejścia w kierunku aron ha-kodesz (specjalne składowisko zwojów Tory, będące symbolicznym zamiennikiem Arki Przymierza).
Wymiary budynku to 24,5 m (długość) na 15 m (szerokość), 14 m (wysokość). Architekt nadał mu mauretańsko-eklektyczną formę ze sklepionym stropem. Główną fasadę zdobi duża gwiazda Dawida.
Przy wejściu do synagogi zamontowano stylizowaną chanukową lampę. Na dziedzińcu znajduje się tablica ze zdjęciami słynnych rabinów różnych czasów z całej Gruzji.
Przy synagodze znajduje się mykwa kobieca – pomieszczenie, w którym dokonuje się rytualnych ablucji.
Na prawo od wejścia znajduje się restauracja koszerna „Dawid”.
Wielobarwne koty często przechodzą obok bramy na podwórko.
Karmienie ich to przyjemność dla zwykłego turysty.
Wejście do synagogi jest dość darmowe. Jeśli drzwi są zamknięte, strażnik chętnie je otworzy, aby dać możliwość obejrzenia synagogi od środka i zrobienia zdjęcia.
Żydzi gruzińscy są jedną z najstarszych diaspor. Według historyków Żydzi pojawili się tu w VI wieku pne. po zniszczeniu Świątyni Salomona przez Babilończyków w 586 pne.
Druga opinia jest taka, że naród żydowski założył pierwszą kolonię w Mcchecie. Podczas wykopalisk archeologicznych odkryto tam pomniki z freskami, które zostały wykonane w języku aramejskim hebrajskim pismem kwadratowym.
Przez 2500 lat historia gruzińskich Żydów charakteryzowała się niemal całkowitym brakiem antysemityzmu. W Gruzji nie było prześladowań i pogromów, Gruzini i Żydzi żyli pokojowo i z obopólną korzyścią.
Ale w lutym 1921 r. Armia Czerwona najechała Gruzję, powodując masowy exodus Żydów z regionu. Rząd bolszewicki wstrzymał wszelką działalność syjonistyczną, nałożył ograniczenia ekonomiczne i ogólnie dyskryminował społeczność żydowską. W rezultacie zbankrutowało wiele żydowskich przedsiębiorstw.
W latach trzydziestych Sowieci stłumili organizacje syjonistyczne, aresztując lub zabijając wielu członków, jednocześnie zdecydowanie sprzeciwiając się żydowskiej emigracji.
Jedyną ocalałą instytucją żydowską w Gruzji było Muzeum Historyczno-Etnograficzne, które jednak również zostało zamknięte, a jego dyrektora aresztowano w 1948 roku.
Sytuacja społeczności żydowskiej w Gruzji uległa radykalnej poprawie w związku z zakończeniem okupacji sowieckiej. W 1991 roku, po rozpadzie ZSRR, Gruzja ogłosiła niepodległość. W 1994 r. wydano dekret o ochronie żydowskich zabytków religijnych, kulturowych i historycznych.
W 2014 roku hucznie obchodzono 26. rocznicę przyjaźni gruzińsko-żydowskiej. Do tego czasu odrestaurowano Muzeum Historii Żydów w Gruzji. Mieści się w dawnym budynku Synagogi Kopułowej, niedaleko Wielkiej Synagogi Tbiliskiej, u zbiegu ulic Antoniego Katolikosa i Wachtanga Beridze.
