ქუჩის ძაღლების ცხოვრება დიდ ქალაქებში, განსაკუთრებით თბილისში, შედარებით მოწყობილია: მათ აქვთ სტერილიზაციისა და ვაქცინაციის სახელმწიფო პროგრამა. მას შემდეგ, რაც ქუჩაში ყურში ეტიკეტით აღმოჩნდებიან, ზოგიერთი ძაღლი ეკიდება ხალხს და ხდება გარკვეული ადგილის ფავორიტები – მიწისქვეშა გადასასვლელი, მეტრო, კაფე, პიცერიები, გაჩერებები და სხვა.
ეს ძაღლები იკვებებიან, ეფერებიან და შესანიშნავად გამოიყურებიან. უპირატესობა დიდი ჯიშის ძაღლებს ენიჭებათ, პატარებს უფრო უჭირთ. ვისაც ნაკლებად გაუმართლა, გადარჩება, როგორც შეუძლიათ.
ასევე არის თავშესაფარი უსახლკარო ცხოველებისთვის, თუმცა მოსახლეობის რაოდენობა შეზღუდულია.
ძაღლები მშვიდად და ნელა მოძრაობენ, ხშირად იძინებენ მოულოდნელ ადგილებში, როგორიცაა მეტროში. ისინი არ განდევნიან, არამედ უბრალოდ გვერდის ავლით.
მიუხედავად ამისა, არ უნდა დაკარგოთ სიფხიზლე – ზოგჯერ ძაღლები მაინც კბენენ გამვლელებს. ეს ძირითადად ხდება იმ შემთხვევაში, თუ ძაღლმა გადაწყვიტა, რომ ახლა ის იცავს რაიმე სახის ბეღელს ან მანქანას. და, რა თქმა უნდა, ძაღლებს აქაც არ უყვართ ველოსიპედისტები.
ბევრი ძაღლი ინახება ეზოებსა და სახლებში. ჯიშები ძალიან განსხვავებულია – ყველაზე პატარადან ყველაზე დიდამდე.
ცალკე უნდა ითქვას ძაღლებზე, რომლებსაც ტურისტი შეხვდება.
ისინი ჩვეულებრივ იცავენ ქონებას ან ნახირს და საშიშია. და ყველაზე საშიში იცავს ცხვრებს. ეს არის ყველაზე დიდი და ბოროტი ძაღლები, ჩვეულებრივ ალაბაი ან კავკასიური ნაგაზი.
თუ იქვე მწყემსი არის, მას შეუძლია გაძევებული ძაღლი. მაგრამ თუ ის არ არის გარშემო, მაშინ საფრთხე იზრდება.
მთაში წასვლისას, ან თუნდაც მხოლოდ სოფლის გზებზე, კარგია ულტრაბგერითი რეპელერის არსებობა. შემოწმებულია – მუშაობს. მაგრამ ამავდროულად, ძაღლებთან შეხვედრისას სჯობს ნელა, მშვიდად უკან დაიხიოთ, მათზე ზურგის შებრუნების გარეშე. შეგიძლიათ ხმა ამოიღოთ – იქნებ მწყემსმა გაიგოს და სამაშველოში მოვიდეს. და კიდევ უკეთესი, როდესაც ნახირს ხედავთ ან ზარების ხმას გაიგონებთ, გააკეთეთ დიდი წრე და გვერდი აუარეთ მას გრძელ მოგზაურობაში.
