Narodowy Ogród Botaniczny Gruzji, dawniej Ogród Botaniczny Tbilisi, znajduje się w Tbilisi, stolicy Gruzji, w wąwozie Tsavkisis-Tskali na południowym zboczu grzbietu Sololaki (ostroga grzbietu Trialeti). Zajmuje powierzchnię 161 hektarów i posiada zbiór ponad 4500 grup taksonomicznych.
Jego historia obejmuje ponad trzy wieki. Po raz pierwszy został opisany w 1671 roku przez francuskiego podróżnika Jeana Chardina jako ogrody królewskie, które mogły zostać założone co najmniej w 1625 roku i były różnie określane jako „ogrody fortecy” lub „ogrody Seydabadu” później w historii. Ogrody pojawiają się w zapiskach Josepha Pittona de Tournefort (1701) oraz na mapie Tbilisi opracowanej przez księcia Vakhushti (1735). Zrabowany podczas inwazji perskiej w 1795 roku, ogród został reaktywowany na początku XIX wieku i oficjalnie ustanowiony jako Ogród Botaniczny Tiflis w 1845 roku.
Od 1888 roku, kiedy powstało centrum florystyczne, w ogrodzie pracuje Jurij Woronow i wielu innych wybitnych naukowców. W latach 1896-1904 Ogród został rozbudowany w kierunku zachodnim. W latach 1932-1958 teren wokół dawnego cmentarza muzułmańskiego został włączony do ogrodu botanicznego. Zachowało się jednak kilka grobów, w tym grób słynnego azerbejdżańskiego pisarza Mirzy Fatali Akhundova (1812-1878). Centralne wejście do ogrodu znajduje się u podnóża twierdzy Narikala.
GPS: 41.687092, 44.809144
Oficjalna strona internetowa: www.nbgg.ge (w języku gruzińskim)
